به نقل از «خبرگزاری برنا»

افشای راز نقشه گنج‌های واقعی در ایران!

تاریخ انتشار: ۵ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۳۱۱۰۳

در این مطلب شما را با افشای نقشه های گنج در ایران بیشتر و بهتر آشنا می کنیم.

به گزارش برنا؛ شاید باور نکنید که از ابتدای هزاره دوم در قسطنطنیه و بغداد گنج‌نامه‌های قلابی از سوی گروه‌های زیرزمینی رواج پیدا کرد که امروزه نمونه‌های تقلبی این نقشه‌ها در موزه‌ها نگهداری می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد برخی از اسناد تاریخی مهم که در گذشته‌های دور نگاشته شده است تنها وجود گنج‌های تقلبی را آشکار می‌کنند و تاکنون معلوم نیست که نقشه گنج واقعی در ایران وجود داشته باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دکتر رحیم ولایتی، رئیس موسسه باستان شناسی دانشگاه تهران درباره افسانه‌های جعلی و گنج نامه‌ها می‌گوید: نقشه گنج چیزی جز خرافات نیست، ولی متاسفانه به دلیل عدم آگاه سازی و آموزش عمومی در رابطه با غارت اموال باستانی و فرهنگی مردم دچار یک نوع عقب ماندگی، توهم و خرافات شده اند، اما حقیقتا نمی‌توان احتمال وجود نقشه گنج واقعی در ایران را قویا رد کرد!

به هر حال ممکن است که فردی در گذشته اموالی را دفن کرده و برای آن نقشه‌ای کشیده باشد که مکان آن را فراموش نکند و یا آن را به نسل‌های بعدی منتقل کند. همچنین خزانه‌های پادشاه نیز در مواقع بسیار ضروری تخلیه و به مکانی که تعداد بسیار بسیار کمی از بالاترین مقامات اطلاع داشتند منتقل و دفن می‌شد و برای آن نقشه‌ای نیز تهیه می‌کردند که برای خواندن آن اطلاعات بسیاری نیاز بود که فقط همان افراد از آن اطلاع داشتند و در اکثر آن‌ها نیز اطلاعات غلط جای داده می‌شد.

بسیاری از دارندگان این نوع نقشه‌ها ادعا می‌کنند که نسخه آن‌ها اصل بوده و هنگامی که از آن‌ها سوال می‌شود “چرا خود به دنبال گنج نرفته‌اند و حاضرند نقشه گنج خود را بفروشند؟ ” بهانه‌هایی ازقبیل نداشتن امکانات، نداشتن دستگاه گنج یاب، عدم توانایی مالی در تامین هزینه‌های کاوش و … را ذکر می‌کنند و همان طور که مشخص است این دلایل چیزی جز بهانه برای فروش نقشه گنج نیست، زیرا اگر کسی دارای نقشه گنج واقعی در ایران باشد هر طور که شده برای پیدا کردن آن اقدام می‌کند و حاضر نیست آن را به فروش برساند.

پیشنهاد ما به کسانی که در این وادی هستند این است که به جای گوش دادن به این افراد با خرید دستگاه فلزیاب و همچنین بالا بردن اطلاعات تاریخی و تجربه خود، در مکان‌هایی که دارای نشانه‌های گنج هستند اقدام به کاوش کنند.

بررسی‌های انجام شده روی نسخه‌های خطی گنج نامه‌های مشهور در ایران در اصالت آن‌ها تردید ایجاد می‌کند. بسیاری از این نسخه‌های خطی جعلی بوده و قدمت آن‌ها به دوره قاجاریه می‌رسد.

گنج نامه‌های مشهور در ایران:

 

   

 

آیا این خبر مفید بود؟

نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: ایران مطلب نقشه گنج افشای واقعی در ایران گنج نامه ها نقشه گنج

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۳۱۱۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سه گروه اصولگرایان از نظر عباس عبدی : از "ارزشی های واقعی" تا "بی شخصیت های هتاک"

عباس عبدی در یادداشتی با عنوان «بی‌سابقه در تاریخ ایران» در روزنامه اعتماد نوشت: این روزها در کنار موضوعات مهم دیگر، شناخت جناح‌بندی‌های داخلی جریان غالب اصولگرایان نیز می‌تواند جالب و آموزنده باشد. گرچه این جریان لایه‌های پیچیده‌ای دارد و به علت «قدرت‌محور» بودن آنان مسائل مادی و منفعتی حرف اول را در مجادلات میان آنها می‌زند، ولی در مجموع می‌توان آنان را ذیل سه گروه کلی تقسیم‌بندی کرد‌ که البته هر کدام از این گروه‌ها، به ویژه تندروهای آنان از باندها و زیرگروه‌های عجیب و غریبی تشکیل می‌شوند که هر کدام آنان می‌توانند موضوع مطالعه و تحلیل جداگانه‌ای قرار گیرند.   گروه اول، در حال حذف کامل از عرصه سیاسی هستند. آنان همان اصولگرایان سنتی هستند که در انقلاب هم بودند، تقیدات شرعی دارند، بیش از آنکه دنبال منافع و قدرت باشند، خود را ملتزم به ارزش‌ها و برداشت‌های دینی خود می‌دانستند، هر چند از سال ۱۳۶۸ به بعد آنان نیز «قدرت‌محور» بودند، ولی صبغه عقیدتی آنان و نیز سابقه تاریخی خودشان، به ویژه در رابطه با روحانیت مانع از هضم آنان در هزار لای قدرت می‌شد.    حدی از استقلال را برای خود قائل بودند، همین استقلال‌جویی و پرهیز از غوطه‌ور شدن در عوام‌گرایی افراطی آنان را کم‌کم به حاشیه بُرد و حضور سیاسی آنان را بسیار کمرنگ کرد. نکته جالب اثرات رسانه‌ای بر حذف و یا به حاشیه راندن این گروه است.    ابزارهای اصلی آنان برای حضور در میدان در درجه اول حمایت قدرت سپس انحصار صدا و سیما و بالاخره شبکه‌های مساجد بود، ولی کم‌کم شبکه مساجد را با نیروهای جدید از دست آنان خارج کردند سپس هیات‌هایی را جایگزین نهاد مجلس نمودند.    در ادامه با شکستن انحصار رسانه‌ای و آمدن شبکه‌های اجتماعی و بالاخره تغییر ریل قدرت به سوی جوانگرایی، این جناح عملا از گردونه سیاست به خارج پرتاب شده‌اند و شانس چندانی برای حضور دوباره ندارند. نه انگیزه کافی دارند و نه حتی توان لازم را. بسیاری از آنان ناامید از آینده هم هستند. فرزندان اغلب آنان راه خود را از سیاست رسمی جدا کرده‌اند.   گروه دومی از اصولگرایان هستند که کمابیش ادامه گروه اول هستند، با این تفاوت که در عرصه مدیریتی کشور حضور دارند. کم هم نیستند، هر چند به مرور در حال اخراج هستند.    اینها اغلب نسل بعدی گروه اول هستند. فاقد انسجام و تشکیلات روشنی هستند ولی به صورت فردی حضور عمومی دارند، حرف می‌زنند، نقد می‌کنند، افشاگری می‌کنند، التزامات آنان به قدرت فرع بر تعهدات آنان به حقیقت و واقعیت است. با توجه به صبغه اصولگرایی که دارند، راحت‌تر هم حرف می‌زنند. حس می‌کنند که به آنان خیانت شده و مورد سوءاستفاده سیاسی قرار گرفته‌اند. هر دو گروه فوق از برخی جهات با بخش‌هایی از اصلاح‌طلبان نزدیکی‌های تحلیلی و فکری دارند. هر دو گروه تقیدات مذهبی متعارفی دارند و نسبت به آن نیز حساس هستند.   گروه سوم مجموعه‌ای متنوع هستند که متشکل از نسل‌های دوم و سوم هستند. ویژگی اصلی آنان «قدرت‌محوری» است، ولی تعبیر خود را از آن دارند. در واقع قدرت و ثروت را برای خود می‌خواند. مذهب آنان عمیق نیست، بیشتر مناسکی و نمایشی است. ضوابط و ارزش‌های دینی برای آنان در خدمت بالا رفتن از نردبان قدرت است و فقط تا همین مرحله اهمیت دارد.    دین آنان تقریبا جدید است. آنان از فرقه‌ها و دسته‌ها و باندها و گنگ‌های گوناگونی تشکیل شده‌اند. به همین دلیل است که از بیرون نمی‌توان فهمید چرا به یکباره فرد مهم این جناح در تهران اول نمی‌شود و شخص دیگری نفر اول می‌شود.    این محصول تشکیلات فرقه‌ای آنان است. وحدت تشکیلاتی ندارند و اتفاقا به دلیل ماهیت باندی خود، اختلافات عجیب و غریب داخلی دارند.    قدرت‌محوری آنان تا حدی است که مغایر با اولویت‌های خودشان نباشد، لذا در جریان اخیر حجاب به صورت غیرمستقیم در برابر تذکر به روند جاری رسمی علیه زنان حمله کردند.    ذهنیت‌های آنان تخریبی است. گرایش‌های آخرالزمانی دارند و این گرایش نه از روی اعتقاد، بلکه به این علت است که بحث و گفت‌وگوی عقلانی را بلاموضوع می‌کند.    ضد علم، طرفدار نظریه توطئه، مخالف قانون و حاکمیت آن هستند. ادبیات آنان در فضای مجازی مشهود است. هتاکانه و غیردینی است. بسیار متکی به رسانه‌های انحصاری هستند. در عمل هیچ ایده و برنامه ایجابی ندارند، جز ویرانگری و تخریب و تقابل در داخل و خارج از کشور.    تناقضات گفتاری و رفتاری آنان فراوان و شدید است ولی در ذیل کسب قدرت به هر قیمتی قابل رفع است. به راحتی چشم را بر فساد خود و دوستان‌شان می‌بندند، حتی آن را توجیه هم می‌کنند.    برای آنان «حق» معنای مستقلی از «نفع» و «قدرت» خودشان ندارد، لذا بی‌شخصیت‌ترین رفتارهای سیاسی را در تاریخ جدید ایران از خود نشان می‌دهند. مهم‌تر از همه اینکه فاقد حداقلی از اخلاقیات و شرم هستند.    به راحتی دروغ می‌گویند و تهمت می‌زنند و حرف خود را تغییر می‌دهند، حقیقت مسلم و روشن را نفی می‌کنند، در تاریخ ایران وجود گروهی مشابه آنها یا بی‌سابقه است یا کم‌سابقه. کانال عصر ایران در تلگرام